Een veelvoorkomend concept in fictie is dat de personages zich niet bewust zijn van het feit dat ze karakters zijn in een fictionele wereld.
De Vierde Wand is een onzichtbare barrière tussen de personages en de kijkers - denk aan een theaterpodium: drie wanden van de kamer zijn echt, maar de vierde is denkbeeldig, zodat het publiek kan zien wat er gebeurt daarbinnen. Het is (vaak) niet de bedoeling dat de karakters door die wand gaan. Het is een Alomtegenwoordige Trope, want de scheiding helpt om de Suspension of Disbelief van de toeschouwers te handhaven: de fictionele personages doen alsof hun verhaal zich in de echte wereld afspeelt, en het publiek interpreteert het op die manier.
Zie Drie-Murige Set voor de artistieke gevolgen van dit concept; De Bank kijkt bijvoorbeeld vaak direct naar de vierde wand.
Rechtstreekse voorbeelden van het gebruik van de vierde wand zijn veel te talrijk om op te noemen, in tegenstelling tot voorbeelden van De Vierde Wand Doorbreken of wanneer er Geen Vierde Wand is. Spelen met dit concept is een van de kenmerken van het postmodernisme.
[Engels: Fourth Wall]
