Scenarzysta, reżyser, aktor w drobnych rolach (w stylu Quentina Tarantino), producent telewizyjny (poprzez swą sławną firmę Mutant Enemy) i autor komiksów (i, od programu This American Life nadanego 23 Kwietnia 2009, piosenkarz). Joss (skrót pochodzący od "Joseph") pochodzi z rodziny utalentowanych scenarzystów. Jest jednym z pierwszych scenarzystów trzeciego pokolenia.
Najbardziej znany dzięki Buffy the Vampire Slayer, Angel, skasowanemu kultowemu hitowi Firefly (i jego filmowej wersji, Serenity). Poczucie humoru Whedona jest znakiem rozpoznawczym jego utworów (jego postaci i scenariusze są słynne pośród jego fanów z suchego, ciętego dowcipu) i zawsze można liczyć, że zrobi coś niespodziewanego (w Buffy, dołączył postać gościnną do czołowki serialu, tylko po to aby ją zabić w tym samym odcinku).
Whedon uwielbia iść na przekór oczekiwaniom widzów — przykładowo, zamiast zabić głównego bohatera, zabija mniej istotne, lecz często bardziej kochane postaci(z reguły ulubieńców fanów).
W komentarzach na DVD do Serenity, Whedon wyjaśnia, że lubi tak postępować, ponieważ ludzie spodziewają się, że bohater zginie lub zostanie ranny pod koniec opowieści — ale nie spodziewają się śmierci postaci pobocznych, więc poczucie starty jest o wiele większe.
Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, co niektórzy ludzie o nim myślą; [https://www.youtube.com/watch?v=DLyuTU26sDk
], ale obraca to wszystko w żart.
zobacz także Wyjossowane, Syndrom Whedona
Napisał scenariusze do filmów:
- Alien: Resurrection (wprowadzał poprawki)
- Film Buffy the Vampire Slayer
- Titan AE
- Toy Story
- Waterworld (wprowadzał poprawki)
- Speed (wprowadzał poprawki)
- X-Men (jeden z pięciu niewymienionych w napisach scenarzystów; tylko dwie linijki z tego co napisał pozostały)
- Serenity
Wyreżyserował filmy:
Stworzył seriale:
Pisał scenariusze do seriali:
- Roseanne (prawdopodobnie odpowiedzialny za poprawne przedstawienie frajerskich obsesji Darlene i Davida)
Napisał scenariusze do komisków:
Stworzył internetowe produkcje:
Jedno ostrzeżenie - zapoznująć się z jego utworami, w jakimkolwiek środku przekazu, należy spodziewać się stanów depresyjnych. Mnóstwa mnóstwa stanów depresyjnych. Nawet kiedy wyjątkowo tam nie pasują. Także zaraz po, a czasem nawet w trakcie, komicznej opowieści lub sceny. Nie przywiązujcie się do nikogo, ponieważ jest duża szansa, ze ten ktoś umrze dla podkreślenia dramatyzmu. Ale tylko jeśli nadawca nie postanowi przedwcześnie zabić serialu.
Należy także przygotować się na więcej motywów niż da się policzyć.
